Gisteren sprak ik toevallig iemand die regelmatig onze stukjes leest, ze was op zoek naar een mooie bankhoes voor haar inmiddels wat oude bank. Er zitten al wat vieze plekken op, maar ja, het ding zit nog lekker. Maar Antijneke, zo heet ze, is wel kieskeurig. Ze studeerde kunstgeschiedenis, en daarom vond ze het stukje over de bank van Dalí, gemaakt naar de lippen van Mae West, zo leuk. En al pratende kwamen we tot de conclusie dat er eigenlijk nog veel meer met bankhoezen te doen zou zijn. We gingen helemaal los.
Bent u er klaar voor? Eerst een simpele suggestie; schilderijen. Hoe gaaf zou dat zijn? Je favoriete schilderij als bankhoes. Antijneke is wat meer van de moderne kunst, ze heeft ook een vrij strak interieur vertelde ze. Daarom koos zij voor een Mondriaan bankhoes. Ik denk dat zoiets vast wel bestaat eerlijk gezegd, maar goed. Ik koos voor een schilderij van Willem Heda, waarvan je nauwelijks kunt geloven dat het niet een foto is. Kijk maar.
Toen gingen we verder. Platenhoezen! Ik ben zelf een groot fan van The Beatles, en ik zag het gelijk voor me. Een bankhoes met alle platenhoezen van de Beatles. Zitten een paar juweeltjes bij hoor. Die van Sgt. Pepper is eigenlijk al een bankhoes voor zichzelf waard. En Antijneke, kunstzinnig als ze is, ging voor de originele hoes van ‘Sticky Fingers’ van The Rolling Stones. Waarom die? Nou, op de hoes staat een spijkerbroek, en bij de originele versie was dat inclusief echte rits. Cool toch? En dan dus ook bij de bankhoes natuurlijk, die rits! Al zal dat minder lekker zijn als je er precies op zit.
Laatste wilde ideetje, van Antijneke natuurlijk. Een bankhoes van afwasbaar materiaal, waar gasten dan hun naam of een pakkende boodschap kunnen achterlaten. Of je kunt de kinderen van het bezoek lekker de bank laten vol kliederen. Zij zag het gelijk zitten. Ik wat minder.
Ik moest namelijk denken aan iets vergelijkbaars, met mijn neefjes die ik een trucje had geleerd toen ze klein waren en bij mij logeerden; een druppel wegschieten met je vingers. Groot succes natuurlijk, de waterdruppels vlogen in het rond. Tot ik een paar dagen later gebeld werd door mijn broer. Ze hadden het thuis ook gedaan. Met chocomel. Op de witte bank.