Zomer in Amerika

Amerikaanse vlag wapperend in de wind
Gemiddelde leestijd: 2 minuten

Amerikaanse vlag wapperend in de windIk ga u vandaag lastig vallen met mijn verleden. Ruim 30 jaar geleden ging ik voor het eerst naar de Verenigde Staten, via een uitwisselingsprogramma. Ik ging met een groepje Nederlandse jongeren die kant op om daar een mooie zomer door te brengen, en het jaar daarop kwamen er Amerikaanse jongeren naar ons toe. Een onvergetelijke ervaring kan ik u wel zeggen.

We zaten allemaal bij iemand in huis, en leerden de Amerikaanse samenleving van dichtbij kennen. Veel leuker dan in een hotel! Het was trouwens 1985, en zo gewoon als zo’n reis nu is, was die toen helemaal niet. Geen mobiele telefoons, geen email, niks. Communicatie ging nog gewoon met een vaste telefoon, of per kaart en brief.

En ik zei het al, we zaten bij de Amerikanen thuis. En dat was best bijzonder. Ikzelf zat bij een wat ouder echtpaar, met een dochter die de meeste tijd afwezig was, aangezien ze aan een college studeerde. Alles was anders leek het wel; het huis, het eten, de apparaten. En de bank.

Want tot mijn stomme verbazing was er een kamer met sjieke meubelen, waar de familie eigenlijk nooit kwam. Het leek wel Nederland van tientallen jaren daarvoor, toen had je dat hier ook nog wel. En het meest bijzondere daar was dus de bank. Die had namelijk een plastic bankhoes.

Toen ik er naar vroeg, waren ze verbaasd. ‘Hoezo?’ was het antwoord. ‘Zo blijft de bank toch mooi? De kat kan er geen gaten in maken en er wordt niets op gemorst’. Ik vroeg waar ze dan zaten, met zo’n plastic bankhoes. En het bleek dat ze zo gewoon televisie keken. De bankhoes ging er echt alleen af als er ‘hoog’ bezoek kwam. Dat hoge bezoek was dan de dominee of de moeder van de heer des huizes.

‘En de moeder van de vrouw des huizes dan’, vroeg ik nog in al mijn onschuld. Het bleek dat schoonmama gevoelig lag, die was minder populair bij papa Landy (zo heette de familie). Ben er maar niet meer over begonnen.

Toen ik de weken daarop bij steeds meer huizen kwam waar mijn Nederlandse reisgenoten zaten, bleek dat de familie Landy helemaal niet zo bijzonder waren. Bij meer dan de helft van de gezinnen stond de bank onder een plastic bankhoes. Rare jongens, die Amerikanen …

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *